Een zieke hond maakt je ongerust. Je ziet minder energie, ander gedrag of duidelijke klachten. Wat kun je meteen doen, en wanneer bel je de dierenarts? Met een paar praktische stappen breng je rust in de situatie en help je je dier veilig verder. Hieronder vind je concrete tips die bij elke leeftijd en elk ras toepasbaar zijn.
Signalen herkennen en eerste stappen
Let op plots braken, diarree, sloomheid, koorts, veel drinken of juist niet willen drinken, trillen, hoesten, mank lopen en pijnreacties. Meet indien mogelijk de temperatuur (rectaal, normaal circa 38,0–39,0 °C). Noteer wanneer de klachten begonnen en wat je hond at of deed vlak ervoor. Heeft je australian shepherd net buiten veel gras of iets onbekends gegeten? Observeer een paar uur rustig, bied kleine beetjes water of ongezouten bouillon en verwijder eten tijdelijk als er herhaaldelijk wordt gebraakt. Eénmalig braken kan onschuldig zijn, maar aanhoudend braken of bloed bij ontlasting vraagt sneller advies. Twijfel je? Bel kort met je dierenarts voor triage.
Wanneer direct naar de dierenarts
Sommige signalen zijn spoed: herhaald braken met sloomheid, niet kunnen drinken of plassen, opgezwollen buik, bewustzijnsverlies, aanrijding, vergiftiging verdenking (chocolade, druiven, xylitol, medicijnen), benauwdheid, verlammingsverschijnselen of aanhoudende pijn. Ook bij pups, senioren en rassen met diepe borstkas moet je extra waakzaam zijn. Eet jouw cane corso plots niet, ademt hij zwaar of zakt hij door de achterhand? Ga meteen. Neem zo mogelijk foto’s van ontlasting of braaksel mee, plus verpakking van mogelijk ingenomen middelen. Tijd en informatie maken echt verschil.
Thuiszorg: eten, drinken en rust
Zorg voor een stille, warme plek met frisse lucht. Bied regelmatig kleine hoeveelheden water aan; bij veel braken kun je met theelepels of een spuitje (zonder naald) werken. Is het braken gestopt, start met licht verteerbare voeding: gekookte rijst met kip zonder vel, of dierenarts voeding voor herstel. Kleine porties, verspreid over de dag. Bij diarree helpt rust voor de darmen; geef geen vet of melkproducten. Controleer slijmvliezen (gezond is roze en vochtig) en til zacht aan de nekvel om uitdroging te beoordelen. Gaat het ’s nachts mis? Leg oude handdoeken klaar en houd de looproute vrij zodat je hond snel naar buiten kan.
Wat je beter niet doet
Geen pijnstillers of mensen medicatie geven zonder direct advies van je dierenarts. Paracetamol, ibuprofen en naproxen zijn gevaarlijk voor honden. Niet forceren om te eten of te drinken. Geen botten, snacks of nieuwe voeding introduceren “om hem te laten eten”. Geen zware inspanning of lange wandelingen. Vermijd online “huis-tuin-en-keuken”-middeltjes, hoe goedbedoeld ook. Vergiftiging vermoed? Niet zelf laten braken met zout of melk; dat kan schade verergeren. Bel de dierenarts of een giflijn en volg de instructies precies op. Twijfel je of het echt ernstig is? Liever één telefoontje te veel dan te weinig.
Voorbereiden op het consult en nazorg
Schrijf een mini-tijdlijn: start van de klachten, frequentie van braken/diarree, drinken, plassen, eten, gedrag. Noteer voeding, supplementen, snacks en eventuele planten of schoonmaakmiddelen in huis. Neem je vaccinatieboekje mee en gegevens van eerdere aandoeningen. Na het consult volg je het plan: medicatie op tijd, rust en hersteldieet zolang geadviseerd. Bouw daarna langzaam op naar normaal voer. Plan een korte controlecall als je onzeker bent over het verloop. Zie je nieuwe symptomen, koorts die niet zakt, of blijft je hond sloom? Bel dan even opnieuw. Dat geeft duidelijkheid en voorkomt zorgen thuis
